"ŻYCIE BEZ ŚWIĘTOŚCI" (1) - "SPOJRZENIE W DAL"(1938-1945)

"SPOJRZENIE W DAL" (1938-1945)

Сz.1 - RANY,
rozdział 5 - ŻYCIE BEZ ŚWIĘTOŚCI (1)

Życie bez świętości jest pierwszym  wielkim nieszczęściem naszych czasów.

Nasze życie traci niezauważalnie to, co święte. Czasami nawet nie podejrzewamy, kiedy to się zaczyna i jak się toczy; jakoś zapominamy  o tym, całkowicie nie myśląc o niebezpieczeństwie, i nagle – stało się. Wielu z nas tego nie zauważa. A jeśli nawet zauważą, to  bardzo się dziwią i nawet smucą, gdyż nikt tego nie chciał i nie może powiedzieć, jak stał się tego winnym. A wina - jak raz – polega nie na działaniu, a na lekceważeniu i zaniedbaniu: my nie zdołaliśmy i nie zechcieliśmy wypielęgnować w sobie rzeczy przeciwstawnej – duchowej pełni i głębi życia.

Przecież nasze ziemskie życie ma swój ukryty wyższy sens. On nie jest na powierzchni codzienności i miałkiej krzątaniny. Nie rości sobie prawa i nie przymusza. On chce być pożądanym, to znaczy swobodnie określonym, poszukiwanym, znalezionym, posiadanym i starannie chronionym. On wymaga od nas nieprzymuszonego uznania i zdecydowanego wyboru. Tylko wtedy ukaże się on nam radośnie i szczodrze, napełni sobą nasze życie. Jeśli my nie spełnimy tego wymagania, nie zareagujemy na jego potrzeby, poszukiwania i nadzieję na wsparcie, wtedy umknie nam wyższy sens życia i nastąpi niezauważalnie sprofanowanie życia. I nie dlatego, że to życie stanie się bezsensownym samo w sobie, a dlatego, że my zaczniemy żyć tak, jak by ono było pozbawione sensu. (cdn)

"ВЗГЛЯД ВДАЛЬ" (1938-1945)

http://www.nasledie-iljina.srcc.msu.ru/

Сz.1 - РАНЫ, 

rozdział 5 - ЖИЗНЬ БЕЗ СВЯТЫНИ (1)

 http://pl.gloria.tv/?media=306291

 Жизнь без святыни есть первое большое бедствие нашего времени.

Незаметно лишается наша жизнь святынь. Порой мы даже не подозреваем, когда это начинается и как это происходит; мы как-то забываем об этом, совершенно не думая об опасности, и вдруг — свершилось. Многие из нас этого не замечают. А если вдруг замечают, то немало удивляются и даже печалятся, так как никто не хотел этого и не может сказать, как стал этому виной. А вина-то как раз заключается не в деянии, а в небрежении и упущении: мы не сумели, не захо-тели взлелеять в себе противоположное — духовную полноту и глубину жизни.

Ведь наша земная жизнь имеет свой сокровенный, высший смысл. Он — не на поверхности повседневности и мелочной суеты. Он не притязает и не принуждает. Он хочет быть желаемым: свободно сформулированным, искомым, найденным, обладаемым и тщательно оберегаемым. Он требует от нас непринужденного признания и решительного предпочтения. Только тогда он раскроется нам легко и щедро, наполнит собою нашу жизнь. Если же мы не удовлетворим этому требованию, не отзовемся на его запросы, искания и надежду на поддержку, тогда ускользнет от нас высший смысл жизни и наступит незаметно осквернение ее. И не потому, что она станет бессмысленной сама по себе, а потому, что мы начнем жить так, как если бы она была бессмысленной.(Продолжение следует)